Ik worstel met het fenomeen duurzaamheid. Wanneer ben ik nu duurzaam bezig? Ik speur het internet af en lees over verantwoord omgaan met afval, het reduceren van stikstofuitstoot en gasloos ondernemen. Elektrisch rijden, warmtepompen, zonnepanelen, allemaal goed. Ook ik doe die investeringen. Maar is dat toereikend om mezelf duurzaam te mogen noemen?
Nee. De duurzaamheidsprincipes richten zich niet alleen op het milieu en het behoud van onze planeet. De deļ¬nitie omvat iets wat ik minstens zo belangrijk vind: de omgang met elkaar. Zijn we daar slecht in? Ondernemers in het algemeen niet. Zij beseffen dat duidelijkheid en een vriendelijk woord heel goed hand in hand gaan.
We leven in Nederland met inmiddels bijna 17,5 miljoen mensen. Een landje dat wars is van autoriteit en betutteling. Maar helderheid, de juiste toon en een goed voorbeeld doen hier goed volgen. Doe er een complimentje bij en je zult zien dat het goede in een stroomversnelling komt.
Deze herfstuitgave blinkt uit in duurzame ondernemers. Zaken zijn zaken, maar deze zakenlieden zijn bovenal mens, partner, opvoeder, vriend en werkgever. Alle vooroordelen ten spijt, ondernemers vind ik bovengemiddeld inspirerend en warm. Los van hun milieu-initiatieven zijn zij in het algemeen meesters in verbinden. Elkaar wat gunnen. Zeggenschap, kennis en verant- woordelijkheid delen. En onder- tussen met een schuin oog kijken naar de buurman links en de werknemer rechts. Gaat het goed met hen? Ja? Gelukkig. Nee? Kan ik soms helpen?
Ja, onze planeet is onze toekomst. Echter, de essentie van duurzaamheid bestaat voor mij uit het verbindende element. We moeten het namelijk samen doen.
